roku pokochała Danny'ego jak własne dziecko i nie wyobrażała sobie, że mogłaby go choć na chwilę oddać pod opiekę komuś innemu. Zwłaszcza tak władczemu i fałszywemu osobnikowi jak Nikos Kristallis. - Zostaniesz moją żoną - oznajmił Nikos - i będziemy wspólnie wychowywali Danny'ego. Carrie patrzyła na niego szeroko otwartymi oczami. Pomyślała, że śni, że jeszcze nie doszła do siebie po wszystkich przejściach minionych dwudziestu czterech godzin, bo to przecież zupełnie niemożliwe, żeby R S Nikos Kristallis powiedział to, co zdawało jej się, że usłyszała. - Co powiedziałeś? - spytała na wszelki wypadek. - Powiedziałem, że się pobierzemy - odparł bez emocji. - Zwariowałeś?! - Nie. Małżeństwo to dla ciebie jedyny sposób, żeby mieć jakikolwiek kontakt z Dannym. Nareszcie zrozumiała, że się nie przesłyszała i że dobrze go zrozumiała. - Nie wyjdę za ciebie za mąż - powiedziała dobitnie, starannie wymawiając każde słowo. - Przecież ja cię nawet nie lubię. - Proponuję ci małżeństwo z rozsądku. To jedyny kompromis, jaki ci mogę zaoferować. Chciałbym też, żebyś zrozumiała, że to jest propozycja jednorazowa. Albo zgodzisz się zostać moją żoną teraz, albo na zawsze utracisz Danny'ego. - I ty to nazywasz kompromisem? Mam rzucić wszystko i zostać żoną człowieka, którym gardzę? - To ja idę na kompromis. Ja się poświęcam, jeśli wolisz użyć takiego słowa. Albo będziesz moją żoną i zostaniesz ważną osobą w życiu mego bratanka, albo odstawię cię zaraz na lotnisko i już nigdy więcej nie zobaczysz Danny'ego. - Nie możesz tego zrobić! - zawołała zrozpaczona i zdezorientowana Carrie. - Mogę zrobić, co tylko zechcę. Więc jak? Decydujesz się zostać czy wyjeżdżasz? - Nie zostawię Danny'ego - wyszeptała Carrie, R S czując napływające do oczu łzy. Nienawidziła tego człowieka. Nie rozumiała, jak ktoś może postąpić z żywą istotą tak podle, jak Nikos ją potraktował. - Rozumiem, że się zgadzasz - powiedział wciąż tym samym obojętnym tonem, jakby rozmawiali o pogodzie. - Zaraz zajmę się załatwianiem formalności. - Nie! - zawołała Carrie. Podbiegła do drzwi, żeby nie pozwolić mu wyjść z pokoju. Była silna i wysportowana, ale gdyby nie chciał, nie zdołałaby go zatrzymać. Jednak stanął, popatrzył na nią pytająco. - Nie możesz się ze mną żenić bez mojej zgody